Dziękuję Ci Tato, że posłałeś Jezusa, żeby odszukać i ocalić to, co zaginęło.
Dziękuję Ci Jezu, że przyszedłeś odszukać i ocalić każdego z nas. Aby odszukać i ocalić mnie.
Nie po to, by mnie potępić.
Nie po to, żeby się mną frustrować.
Nie, żeby mnie przyłapać na błędzie.
Nie, żebym się przed Tobą tłumaczyła.
Nie po to, żeby stać biernie i patrzeć sceptycznie na to, jak też sobie poradzę z ogłoszonymi przez Twój megafon dyrektywami.
Nie po to, by zasiąść przed wielkim stołem z zielonym obrusem i oceniać, czy aby zasłużyłam na przychylność.
Przyszedłeś, aby odszukać i ocalić.
Za wszelką cenę.
Za najwyższa cenę.
Każdego, kto w jakimkolwiek sensie się pogubił.
Każdego, kto w jakikolwiek sposób pobłądził.
Mnie.
