Życie z głębokości relacji z Ojcem, owocujące taką samą miłością i mocą, jak życie Jezusa, charakteryzuje się wolnością od pośpiechu, stresu, pędu.
Życie Jezusa było pełne wyzwań i cudów, przyjaźni i odrzucenia, cierpienia, które przemija i radości, której nikt nie odbierze. Było owocne i dobrze wykorzystane. Nie było w całej historii bardziej nie-zmarnowanego życia!
A jednak. Nikt nie słyszał z ust Jezusa, że ma się dobrze, tyle że zalatany. Nie narzekał, że nie wie w co ręce włożyć. Miał mnóstwo czasu dla ludzi i bezkresny margines na nagłe wypadki. Nie poganiał uczniów. Nie szedł tak szybko, by nie zauważać życia, które się wokół Niego dzieje.
Pomyśleć tylko o tym wszystkim, co my robimy, żeby dobrze wykorzystać czas naszego życia. A jednak kiedy zważymy pełne prostoty, wolne od pospiechu, życie Jezusa, nasze wysyłki jawią się jak puch marny…
A może owocność według Bożego planu faktycznie wypływa z całkiem innego źródła niż się nauczyliśmy?
Ja pragnę postawić sobie za punkt honoru, aby żyć z tego właśnie źródła. Ze spokoju zatrzymania i celebrowania zaufania Temu, który jest tego najbardziej godzien. Uskrzydlenia Jego miłością, Jego marzeniami, Jego perspektywą.
Nie wątpię, że będzie to proces. Jednak to stawiam sobie za najbardziej upragniony cel. Aby czerpać siłę, motywację i pasję życia z tego samego źródła co Jezus.
