Jeśli masz gdzieś niedaleko Biblię, możesz zajrzeć ze mną do Mt 12:1-8.
Przyglądałam się dziś temu fragmentowi i to, co zobaczyłam, to dwa rodzaje pobożności. Jeden, reprezentowany przez faryzeuszy, kocha przepisy i jest im bezlitośnie wierny. Drugi, ukazany przez Jezusa, stawia sobie za cel miłość - Boga i ludzi.
Przyglądając się temu widzę, że stawianie na pierwszym miejscu ukochania przepisów prowadzi do krzywdy i ucisku drugiego człowieka. Ukochanie Boga i ludzi nie prowadzi natomiast do łamania Bożej woli - bo miłość, która pochodzi od Boga w samej swojej naturze wypełnia Prawo i nie wyrządza zła (Rz 13:8-10).
Badam swoje serce. Słucham Ducha Świętego. Jaka część mojego serca jest bliżej pierwszego rodzaju pobożności? Jaka jest bliżej tego drugiego?
Dziękuję Bogu za te części mnie, które za Jego łaską zostały przemienione na Jego podobieństwo (2 Kor 3:18). Dziękuję Mu, że kiedy On pokazuje mi we mnie samej coś obcego Jego naturze, robi to nie dla potępienia, ale dla wyzwolenia i przemiany.
Poddaję Tobie, Tato, wszystko we mnie, co jeszcze ceni bardziej porządek i to, żeby zrobić wszystko jak należy, niż miłość, dobroć, miłosierdzie i serdeczne współczucie.
Daj mi doświadczyć dziś jak bardzo Ty mnie kochasz w mojej słabości, jaki jesteś dla mnie niezasłużenie dobry, ile masz dla mnie współczującego zrozumienia - abym i ja mogła się stawać z głębi serca taka, jak Ty.
